Mitsen en maren
Ik weet niet of dat wel wat voor mij is, supervisie.
Ik ben ervan overtuigd dat heel veel mensen er baat bij hebben om te leren van hun werkervaringen. Maar welke manier bij jou passend is? Dat weet ik natuurlijk ook niet. Maak een afspraak voor een vrijblijvend gesprek om daarover door te praten. Of kijk eens bij mijn andere begeleidingsaanbod van begeleide intervisie en eenmalige spiegelcoaching.
Daar heb ik helemaal geen tijd voor: ik heb een verantwoordelijke baan en alles komt op mij neer.
Ja, logisch dat je geen tijd hebt, wanneer je verantwoordelijkheid draagt én alles op jou neerkomt. Wat zou jij kunnen doen om die verantwoordelijkheid op je werk anders in te vullen? Misschien kan verantwoordelijkheid wel betekenen dat juist niet alles op jóu neerkomt. Onmogelijk? Daar wil ik weleens met jou over doorpraten.
Ik vind het wel duur.
Met mijn begeleidingsaanbod investeer je in studie voor je beroep, en dat kun je opgeven bij je belastingaangifte. Soms heeft je werkgever een nascholingsbudget of zijn er fondsen.
Trek de stoute schoenen aan en neem je wens tot vergoeding van supervisie of intervisie mee in een persoonlijk ontwikkelingsplangesprek of functioneringsgesprek.
Ik moet al zo veel aan nascholing doen.
Ik weet van pastores dat ze supervisie en intervisie vaak kunnen opnemen in hun verplichte nascholing. Dan is supervisie of intervisie geen extra belasting, maar een onderdeel van je normale professionele scholing.
Je krijgt van mij een certificaat van deelname. Voor een supervisietraject van tien gesprekken staan 28 studiebelastingsuren (= 1 ects of 1 PE-punt).
Ik heb geen problemen met mijn werk, dus ik heb geen supervisie of coaching nodig.
Fijn! De ervaring is dat veel mensen pas over hun werkhouding en handelen gaan nadenken bij overbelasting, problemen of signalen van buitenaf. Maar je leert en ontwikkelt natuurlijk het soepelste in je werken wanneer je geen tijd en energie hoef te steken in het oplossen van acute werkproblemen. Wat denk je: welke sporter komt sneller op een hoger niveau — die met blessures of die zonder?
Kan supervisie niet wat goedkoper: met wat minder gesprekken, of met een grotere groep?
Mijn ervaring is dat je met een serie van tien gesprekken zicht krijgt op je werkhouding in het algemeen. Voor supervisie werkt dat het beste door gesprekken van 1 tot 4 personen. Om een bepaalde kwaliteit van supervisie te garanderen houd ik me aan deze aantallen. Dat doet de beroepsgroep ook– en daarmee kun je gelijk checken of je met een bonafide supervisor te maken hebt.
Voor intervisie ligt de groepsgrootte wat ruimer. Daar vind ik vier tot zes betrokken personen prettig om mee te werken.
De spiegelcoaching is één individueel gesprek. Minder en kleiner kan niet…